Zawód doradca podatkowy
Zawód doradcy podatkowego istnieje w Polsce niedługo, zaledwie od 1997 roku. Został powołany na mocy Ustawy o doradztwie podatkowym z 5 lipca 1996 r. (Dz. U. z 1996 r., nr 102, poz. 475) i jest zaliczany do grupy zawodów zaufania publicznego. Obowiązkiem każdego doradcy jest przynależność do Krajowej Izby Doradców Podatkowych â samorządu zawodowego powołanego na mocy ustawy. Tylko należąc do izby i będąc wpisanym na listę członków (przed wpisaniem odbywa się jeszcze ślubowanie) można wykonywać ten zawód. Przynależność do izby związana jest także z regularnym opłacaniem składki członkowskiej, która wynosi obecnie 50 zł miesięcznie.
Doradca podatkowy, zgodnie z ustawą, zajmuje się udzielaniem podatnikom, płatnikom i inkasentom porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich zobowiązań podatkowych. Może też prowadzić w ich imieniu księgi podatkowe i inne ewidencje do celów podatkowych, sporządzać zeznania i deklaracje podatkowe lub udzielać w tym zakresie pomocy i wreszcie może występować w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji administracyjnej. Doradca musi kierować się w pracy zasadami etyki zawodowej. Wśród tych zasad można wymienić takie jak: rzetelność, uczciwość i bezstronność. Doradcę obowiązuje tajemnica zawodowa (nawet tego, który już przestał pracować w zawodzie) i nie może reklamować swoich usług. Za sprzeniewierzenie się tym zasadom grozi odpowiedzialność dyscyplinarna. Najbardziej odpowiedzialnym i wymagającym zadaniem w pracy doradcy podatkowego jest reprezentowanie klienta przed sądem. Wymaga to doskonałej znajomości danej sprawy, a także prawa â procesowego i materialnego.
Komentowane zawody