Jak zostać przewodnikiem turystycznym
Ubiegając się o uprawnienia przewodnika turystycznego, należy:
- być osobą pełnoletnią
- ukończyć szkołę średnią
- posiadać stan zdrowia umożliwiający pracę w zawodzie
- nie być osobą karaną za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek
- odbyć szkolenie i praktykę przewodnicką
- zdać egzamin na przewodnika turystycznego
W przypadku zawodu przewodnika zdobyte wykształcenie nie jest najistotniejszym czynnikiem decydującym o przyjęciu lub odrzuceniu kandydatury. Chociaż wskazane jest wykształcenie wyższe (najlepiej po kierunku związanym z turystyką, geografią, historią lub historią sztuki), wykształcenie średnie nie dyskwalifikuje zainteresowanego.
Uprawnienia potrzebne do wykonywania zawodu zdobywa się kończąc odpowiedni kurs przewodnicki i zdając egzamin. Długość trwania kursu uzależniona jest od jego rodzaju.
Obecnie organizowane są kursy dla:
- 3 obszarów uprawnień dla przewodników górskich (sudecki, beskidzki, tatrzański)
- 10 obszarów uprawnień dla przewodników miejskich (Katowice z Górnośląskim Okręgiem Przemysłowym, Kraków, Lublin, Łódź, Poznań, Szczecin, Toruń, Trójmiasto (Gdańsk, Gdynia i Sopot łącznie), Warszawa, Wrocław)
- 16 obszarów uprawnień dla przewodników terenowych (16 województw poza terenami powiatów górskich i wymienionych aglomeracji)
Osobno organizowane są kursy dla przewodników, chcących oprowadzać wycieczki po tzw. obszarach specjalnych (jaskinie, kopalnie).
Przystępując do egzaminu na przewodnika turystycznego należy złożyć zaświadczenie o ukończeniu szkolenia i odbyciu zajęć praktycznych oraz przedstawić dowód wniesienia opłaty egzaminacyjnej. Egzamin składa się z części teoretycznej (pisemnej i ustnej) oraz praktycznej.
W części teoretycznej pisemnej rozwiązuje się test składający się z 30 pytań, zaś w części ustnej należy odpowiedzieć na trzy pytania z wylosowanego zestawu egzaminacyjnego. Osoby, które zdały pierwszy etap z wynikiem pozytywnym przechodzą do drugiego etapu. Część praktyczna egzaminu, składająca się z trzech zadań dla przewodników miejskich i terenowych trwa jeden dzień, a dla przewodników górskich dwa dni.
W przypadku egzaminów z języka obcego, pierwszy etap trwa 90 minut i polega na rozwiązaniu testu składającego się z 30 pytań, zaś etap ustny polega na udzieleniu odpowiedzi na trzy pytania z wylosowanego zestawu.
Po zakończeniu kursu przewodnickiego i zdaniu egzaminu należy jeszcze złożyć do wojewody wniosek zawierający:
- imię, nazwisko, nazwisko rodowe
- datę i miejsce urodzenia
- miejsce zamieszkania i adres do korespondencji
- wskazanie rodzaju i zakresu uprawnień, o które stara się kandydat na przewodnika
Do wniosku należy dołączyć:
- odpis świadectwa lub dyplomu stwierdzającego posiadanie wykształcenia średniego lub wyższego
- 3 fotografie
- zaświadczenie o ukończeniu szkolenia
- świadectwo zdania egzaminu
- świadectwo lekarskie, potwierdzające stan zdrowia umożliwiający wykonywanie zadań przewodnika turystycznego
- oświadczenie o niekaralności za przestępstwa umyślne lub inne, popełnione w związku z wykonywaniem funkcji przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek.
Na podstawie powyższych dokumentów kandydat na przewodnika uzyskuje uprawnienia przewodnika turystycznego, legitymację oraz identyfikator.
Przewodnicy górscy mają możliwość podnoszenia swoich kwalifikacji i uzyskiwania wyższych uprawnień w zależności od klasy przewodnika, którą obecnie posiadają.
Przewodnik górski klasy trzeciej może prowadzić piesze wycieczki górskie w warunkach letnich na szlakach oznakowanych, lub pieszych wycieczek w warunkach zimowych szlakami określonymi w programach szkolenia. Dodatkowo może także prowadzić wycieczki autokarowe.
Przewodnik górski klasy drugiej może prowadzić wycieczki piesze szlakami oznakowanymi zarówno w warunkach letnich jak i zimowych oraz po drogach taternickich do III stopnia trudności w warunkach letnich i do II stopnia trudności w warunkach zimowych. Może także prowadzić wycieczki autokarowe.
Przewodnik górski klasy pierwszej może prowadzić wycieczki górskie w warunkach letnich i zimowych oznakowanymi szlakami, piesze wycieczki górskie po drogach taternickich do IV stopnia trudności w warunkach letnich i do III stopnia trudności w warunkach zimowych, oraz prowadzi wycieczki autokarowe.
W przypadku przewodników starających się o uzyskanie wyższej klasy przewodnika górskiego lub o rozszerzenie zakresu posiadanych uprawnień, należy dołączyć do wniosku z danymi osobowymi:
- zaświadczenie o ukończeniu szkolenia uzupełniającego
- świadectwo zdania egzaminu
- zaświadczenie o prowadzeniu wycieczek przez okres wymagany dla uzyskania wyższej klasy uprawnień
Od przewodników górskich klasy trzeciej, które ubiegają się o uzyskanie uprawnień przewodnika górskiego klasy drugiej na danym obszarze, wymagane jest:
- posiadanie co najmniej dwuletniego stażu przewodnika górskiego klasy trzeciej
- prowadzenie wycieczek co najmniej przez 30 dni (w przypadku przewodnika tatrzańskiego przez 90 dni)
- wykazanie się wiadomościami i umiejętnościami z zakresu przedmiotów określonych w programie szkolenia uzupełniającego na klasę drugą na danym obszarze
Przewodnik górski klasy drugiej, chcący zdobyć uprawnienia przewodnika górskiego klasy pierwszej na danym obszarze, powinien:
- posiadać co najmniej trzyletni staż przewodnika górskiego klasy drugiej
- prowadzić w klasie drugiej wycieczki w warunkach letnich i zimowych co najmniej przez 50 dni (w przypadku przewodnika tatrzańskiego przez 90 dni)
- wykazać się wiadomościami i umiejętnościami z zakresu przedmiotów określonych w programie szkolenia uzupełniającego na klasę pierwszą na tym obszarze.
Komentowane zawody